۱۳۸۶ اسفند ۲۹, چهارشنبه

بوي بهار

سال نو مبارک
خورد ورق دفتر ايام عمر
تا چه بود حاصل و فرجام عمر
عمر بود مرحله ای از حيات
زندگی آيينه ای از خاطرات
باز از اين مرحله سالی گذشت
عمر چنان خواب و خيالی گذشت
خوب و بد٬امسال به پايان رسيد
رفت زمستان و بهاران رسيد
همدل و همکار عزيز و گرام!
خسته نباشی ز چنين اهتمام
بر تو خدا٬قوت و یاری دهد
بخت به تو٬پاسخ آری دهد
طالع تو خرم پیروز باد!
هر شب و روز تو نوروز باد!
فصل بهار آمد و احوال نو
باد مبارک به همه سال نو!
پیروز و موفق باشید
مهرداد
******************
photografer : mehrdad tadjdini
دیدن عکس در سایز بزرگتر

۱۳۸۶ اسفند ۲۳, پنجشنبه

نسل آفتاب

سبلان، اسطوره صلابت درآثار گذشتگان از اين كوه به نام هاي سبلان، سيلان، سوآلان و ساوآلان ياد شده است. مورخان وجه تسميه آن را به اختلاف ذكر كرده اند. برخي را عقيده برآن است كه سابقاً سه خزنده غول پيكر دراين منطقه مي زيستند و از اين روي سبلان وجه تغيير يافته سه گولان است. مورخان فارسي زبان نيز با تكيه برسيلان و سبلان دونظريه متفاوت ارايه كرده اند: منطقه حفاظت شده سبلان با موقعيت طبيعي و جغرافيايي خاص خود ، از جمله مناطقي است كه از پتانسيل اكوتوريستي بسيار بالا برخوردار است. سبلان توده كوهستاني عظيمي است كه در غرب شهرتاريخي اردبيل يا «آرتاويل» واقع است. به دليل موقعيت ارتفاعي خاص و اهميت بوم شناختي و منشأ تشكيل ، اغلب نام دو توده كوهستاني سهند و سبلان با هم برده مي شود . عظمت اسطوره هاي سبلان به اندازه يي است كه در شعاع وسيعي از منطقه آذربايجان ، نام آن به عنوان استعاره ابهت و صلابت مورداستفاده قرار مي گيرد. توده آتشفشاني سبلان بخشي از كمربند كوهستاني شمال ايران است كه با جهت شرقي ـ غربي خود ، كوهستان هاي فلات آذربايجان را از طريق كوههاي تالش با سيستم كوهستاني البرز مرتبط مي سازد.
****************
photografer : mehrdad tadjdini
دیدن عکس در سایز بزرگتر
http://www.trekearth.com/viewphotos.php?l=5&p=852636


مسیر غروب

به کوره راه شب ای ماهتاب با من باش
درین مسیر پر از اضطراب با من باش
کنون که عزم سفر دارم از دیار غروب
به شهر نور، تو ای ماهتاب با من باش
چو ذرّه در تب خورشید عشق می سوزم
بیا و در سفر آفتاب با من باش
*********
photografer : MEHRDAD TADJDINI
دیدن عکس در سایز بزرگتر

آهنگ دل


برده صنمی شوخ و سیه چرده دل من
چون جان ببرم آمده و برده دل من
آویخته چندان به سر زلف سیاهش
تا روز من و خویش سیه کرده دل من
تا دست دهد طره آن آهوی مشگین
چون نافه بسی خون جگر خورده دل من
بس اشک که باریده چو باران بهاران
تا سرو قدی را ببر آورده دل من
دیگر تو دل زار من ای ماه نیازار
کز گردش گردون بسی آزرده دل من

**********
دیدن عکس در سایز بزرگتر
photografer : MEHRDAD TADJDINI

۱۳۸۶ اسفند ۲۲, چهارشنبه

Persian Empire & Norooz



Norooz is the Iranian New Year, which is celebrated each year at the beginning of spring, on March 21st. It is the most important holiday in the Zoroastrian calendar and brings a wealth of symbolism, history, myth and joyous festivities. There are many layers of meaning to Norooz: astronomical, mythical, historical and spiritual. The word Norooz, means “New Day”, and the primal origin of the festivities lies in the universal rhythms of the earth and nature. The earth, in its movement on an elliptical path around the sun experiences four important events: Winter Solstice (longest night of the year), Summer Solstice (longest day of the year), and the two equinoxes (when day and night are equal in length). In Northern Hemisphere, when the earth moves from the winter solstice toward the summer solstice, in the middle of the way, it faces the spring equinox.

At the beginning of the spring when the earth wants to wake up from its winter sleep, and change from snow and coldness to color and warmth, the spring equinox occurs. A complete turn of the earth around itself makes up a day. Along its elliptical path around the sun, the earth completes a turn in 365 days, 5 hours, 48 minutes and 46 seconds making up a complete year. In four years those additional hours make up a complete day and then we have a leap year, which is one day longer than normal years.
Historically the New Year celebration goes back to the times of the legendary king of Persia, Jamshid, who is said to have introduced the solar reckoning into the Persian calendar, and also determined the time when the sun enters the constellation of Aries from Pisces constellation, as the beginning of the year.

************************
photografer : mehrdad tadjdini
see in grater size:



ماکرو لایف



عکاسی ماکرو به نوعی عکاسی گفته می شد که در آن تصویر اشیا بزرگتر از اندازه واقعی شان، با نسبتی بزرگتر از ۱:۱ گرفته می‌شود.
در عکاسی ماکروی واقعی باید فاصله بین لنز تا صفحه تصویر از فاصله لنز تا سوژه بیشتر باشد. در دوربین های فیلمی عکاسی ماکرو نیاز به مبدل های ماکرو یا حلقه های لنز ماکرو دارد. لنز های ویژه ماکرو معمولا گرانتر از سایر لنزها هستند و مخصوصا برای نزدیک شدن زیاد به سوژه و جلوگیری از تغییر شکل تصویر طراحی شده اند. بعضی از لنزهای تله فتو نیز دارای قابلیت ماکرو می باشند که با ترکیب اپتیکی ویژه ای که دارند می توانند در شرایط بسیار نزدیک به سوژه نیز روی آن فوکوس نمایند.
یکی از مزایای دوربین های دیجیتال این است که بیشتر آنها قادر به عکاسی ماکرو با کیفیت خوب می باشند. در بعضی از انواع این دوربین ها تا حد بسیار زیادی می توانند به سوژه نزدیک شوند، ولی در بعضی دوربین های دیگر از زوم برای پر کردن کادر و بزرگ کردن سوژه استفاه می شود. بطور کلی در عکاسی ماکرو، سرعت شاتر بسیار پایین است و استفاده از یک پایه محکم برای عکاسی ایده بسیار خوبی است. بعلاوه عکس گرفتن با استفاه از تایمر دوربین از لرزیدن دوربین و خراب شدن عکس جلوگیری می شود.
نماهای بسیار نزدیک معمولا بسیار جالب و نیز مفید می باشد. در عکاسی ماکرو جزئیاتی از شیئ دیده می شود که با چشم معمولی نمی توان دید.


**********************

لینک زیر برای دیدن عکس در سایز بزرگتر

http://aks.akkasee.com/photoFull.php?photo_id=37989
photografer : MEHRDAD TADJDINI